قرص پانادول

قرص پانادول

قرص پانادول ,قرص پانادول اکسترا,قرص پانادول برای چیست,قرص پانادول کلد,قرص پانادول اکسترا برای چیست,قرص پانادول برای سرماخوردگی,قرص پانادول قرمز؟,قرص پانادول در بارداری,قرص پانادول ویکیپدیا,قرص پانادول سرماخوردگی,قیمت قرص پانادول اکسترا

توضیحاتی در مورد قرص پانادول

پانادول معمولا با عنوان پاراستامول و آسپیرین (اسید استیل) شناخته می شود که هر دو متعلق به گروه ضد درد از داروها و دارای خواص ضد التهابی و تسکین درد می باشند.در این مطلب از سایت جسارت به عوارض و موارد مصرف قرص پانادول اکسترا چیست می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

تاثیر قرص پانادول در بدن

پانادول بر روی سیکلواکسیژناز با تمایل بیشتر به سمت آسپرین بر روی همان آنزیم و کووالان استیله آن با گروه های استیل آن تاثیر می گذارد.نشانه های اصلی برای استفاده از این دو دارو آنفلوآنزا و درد است. آسپرین نیز در اختلالات عروق کرونر همراه با درمان اصلاحی و در پیشگیری از حملات قلبی و سکته مغزی نیز استفاده می شود زیرا که به عنوان یک عامل رقیق کننده ی خون عمل می کند.

قرص پانادول چیست

این قرص نیازی به الزام تجویز دکتر ندارد و پانادول دارویی است که بدون نسخه ی پزشک در داروخانه ها به صورت آزاد برای درمان تب و آسم را نشان می دهد.

قرص پانادول و آسپیرین

– هر دوی آن ها تقریبا در نسخه، اهدف عمل و اثرات مشابه هستند و متعلق به گروه یکسانی از NSAIDS در طبقه بندی داروهای ضد درد می باشند. – میزان تاثیر این دو متفاوت است. پانادول برای تب و آنفلوآنزا در بیماران جوان تر ترجیح داده می شود. – آسپیرین معمولا برای استفاده ی کودکان بیمار مناسب نیست، پانادول در این موارد بسیار امن تر است. – آسپرین در دیواره معده عمل می کند و خطر ابتلا به خونریزی دستگاه گوارش را افزایش می دهد در حالی که پانادول در این زمینه خطر بسیار کمی دارد. – آسپرین در بیمارانی با خطر ابتلا به ایسکمی قلبی و سکته مغزی می تواند بسیار مفید باشد و خطر را تا ۸٪ کاهش دهد و همچنین دارای اثر پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی است زیرا که مانع از تولید ترومبوکسان می شود.

قرص پانادول و سرماخوردگی

برای سردرد در اثر سرماخوردگی و تب ، داروی پانادول به علت عوارض جانبی کم آن بهتر است. با این حال آسپیرین در برخی از موارد قوی تر است ، گرچه برای کودکان بیمار خطراتی را به همراه دارد. استفاده از آسپرین برای فعالیت ضدانعقادی و برای اثرات قلبی اجتناب ناپذیر است زیرا که نجات دهنده ی زندگی با کمترین میزان ریسک می باشد.

عوارض قرص پانادول

بثورات پوستی، درماتیت آلرژیک، اختلالات خونی و پانکراتیت حاد از عوارض جانبی پس از مصرف طولانی می‌باشد. صدمات کبدی متعاقب مصرف بیش از حد آن ایجاد می‌گردد.

تداخل دارویی با قرص پانادول و استامینوفن

کلستیرامین جذب استامینوفن را کاهش و متو کلوپرامید موجب تسریع جذب آن می‌شود.

مقدار مصرف قرص پانادول

▪ مصرف بیش از ۵ نوبت در روز کودکان توصیه نمی‌شود، مگر اینکه طبق دستور پزشک باشد. ▪ به دلیل احتمال بروز آسیب کبدی یا کلیوی، این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود. مقدار مصرف به صورت قرص، محلول خوراکی، سوسپانسیون ▪ بزرگسالان: به عنوان ضد درد و ضد تب، ۵۰۰-۳۲۵ میلی گرم هر ۳ ساعت یا ۶۵۰-۳۲۵ میلی گرم هر ۴ ساعت تا زمان وجود علائم مصرف می‌شود. ▪ کودکان: به عنوان ضد درد و تب در کودکان تا ۳ ماه ۴۰ میلی گرم هر ۴ ساعت،‌ ۱۲-۴ ماه ۸۰میلی گرم هر ۴ ساعت، ۲-۱ سال ۱۲۰ میلی گرم هر ۴ ساعت ،‌ ۴-۲ سال ۱۶۰ میلی گرم هر ۴ ساعت ، ۶-۴ سال ۲۴۰میلی گرم هر ۴ ساعت( تا زمان وجود علائم )‌، ۹-۶ سال۳۲۰ میلی گرم هر ۴ ساعت( تا زمان وجود علائم)،۱۱-۹ سال ۴۰۰-۳۲۰ میلی گرم هر ۴ ساعت ( تا زمان وجود علایم )و ۱۲-۱۱ سال ۴۸۰ – ۳۲۰ میلی‌گرم هر ۴ ساعت ( تا زمان وجود علائم) مصرف می‌شود. به صورت شیاف: ▪ بزرگسالان: به عنوان ضد درد و تب ۵۰۰-۳۲۵ میلی گرم هر ۳ ساعت یا ۶۵۰-۳۲۵ میلی گرم هر ۴ ساعت ( تا زمان وجود علائم)‌استعمال می‌شود. ▪ کودکان: به عنوان ضد درد و تب در کودکان تا ۲ سال ، مقدار مصرف توسط پزشک تعیین می‌شود. برای کودکان با سن بالاتر، مقدار مصرف مشابه مقدار مصرف سایر اشکال دارویی این دارو است

اشکال دارویی قرص پانادول

▪ pediatric drops:100 mg/ml ▪ oral solution:120 mg/5ml ▪ pediatric Suppository:125mg ▪ Oral suspension:120 mg/5 ml ▪ suppository : 325 mg ▪ tablet :325 mg ، ۵۰۰mg ▪ film coated tablet : acetaminophen 300 mg + codeine phosphate 20 mg

عوارض شیاف استامینوفن

▪ احتمال استفراغ یا اسهال همراه با شکم درد می تواند از علائم مسمومیت با استامینوفن باشد.

قرص پانادول

همان استامینوفن خارجی است. فقط نامش تغییر کرده است. ما ایرانی‌ها معمولا بیش از حد به اجناس خارجی اعتماد داریم. تصور اینکه این دارو خارجی است پس عوارض آن هم کمتر است را دور بیاندازید. هیچ فرقی نمی‌کند استامینوفن باشد یا پانادول، مهم این است که شما با وارد کردن بی‌رویه داروی شیمیایی به بدنتان صدمه می‌زنید. پانادول در دو نوع قرص و شیاف در بازار وجود دارد. اینکه یک دارو خارجی باشد دلیل بر کیفیت بالا و نداشتن عوارض جانبی‌اش نیست. پس در مصرف هر دارویی باید به مقدار مصرفی‌اش توجه کرد تا دچار مسمومیت دارویی نشد. بهتر است مسکن‌ها همراه با غذا مصرف شوند تا آثار مخرب کمتری به دستگاه گوارش وارد کنند.

قرص پانادول و خطرات قلبی عروقی

با سلام خدمت شما آیا مصرف روزانه سه عدد قرص پانادول اکسترا برای کاهش درد های شدید استخوانی خطرات قلبی عروقی یا مشکلات ریوی حادی را به دنبال دارد ؟؟ آیا جایگزین بهتری برای این دارو وجود دارد؟ این داروئی که اسم بردین… اسم دیگر استامینوفن معمولی هست. و مشکلات قلبی عروقی و ریوی هم نداره

تفاوت بین پانادول و آسپیرین چیست؟

پانادول و آسپرین داروهایی هستند که معمولا برای درمان تب و درد استفاده می شوند اما میزان تاثیر این دو متفاوت است.در این مقاله وب سایت تفاوت ها به بررسی تفاوت این دو داروی  پرکاربرد میپردازد , با ما همراه باشید.پانادول معمولا با عنوان پاراستامول و آسپیرین (اسید استیل) شناخته می شود که هر دو متعلق به گروه ضد درد از داروها و دارای خواص ضد التهابی و تسکین درد می باشند.پانادول بر روی سیکلواکسیژناز با تمایل بیشتر به سمت آنزیم COX-2 تاثیر می گذارد. پاراستامول شکل اکسید شده از آنزیم COX را کاهش می دهد و آن را از شکل گیری مواد شیمیایی التهابی منع می کند.در حالی که آسپرین بر روی همان آنزیم و کووالان استیله آن با گروه های استیل آن تاثیر می گذارد.نشانه های اصلی برای استفاده از این دو دارو تب آنفلوآنزا و درد است. آسپرین نیز در اختلالات عروق کرونر همراه با درمان اصلاحی و در پیشگیری از حملات قلبی و سکته مغزی نیز استفاده می شود زیرا که به عنوان یک عامل رقیق کننده ی خون عمل می کند.

قرص پانادول :

پانادول دارویی است که بدون نسخه ی پزشک در داروخانه ها به صورت آزاد برای درمان تب و سردرد تجویز می شود.این دارو در سال ۱۸۹۳ به بازار معرفی شد.پانادول اساسا COX-2، گونه ای از سیکلواکسیژناز، که مسئول متابولیسم اسید آراشیدونیک و پروستاگلندین H2 که یک مولکول ناپایداراست را مهار می کند و آن را به دیگر ترکیبات ضد التهابی متعددی تبدیل می کند.بنابراین باعث تسکین التهاب می شود. این دارو به شکل های قرص، کپسول، تعلیق مایع، شیاف، تزریق وریدی و عضلانی بسته به نسخه پزشک در دسترس است.دوز رایج برای بزرگسالان ۵۰۰ میلی گرم تا ۱۰۰۰ میلی گرم در روز است و خواص ضد التهابی کم تری در مقایسه با دیگر NSAIDS ها مانند آسپرین و ایبوبروفن دارد.ترکیب آن با اوپیوئیدها نیز برای درد مزمن در بازار موجود است.عوارض جانبی اصلی پانادول عوارض گوارشی در دوز بالا است. پانادول برای زنان باردار و کودکان بی خطر است. برخی مطالعات ارتباطی بین آن با آسم را نشان می دهد.

آسپیرین :

آسپرین اغلب به عنوان دارویی برای سردرد مورد استفاده قرار می گیرد.آن بر روی آنزیم سیکلواکسیژناز عمل می کند و آن را از تولید پروستاگلاندین ها منع می کند که منجر به تسکین درد و تورم می شود.این داروی ضد التهاب قوی تر از پانادول است. گرچه در کاهش سردرد دارای اثر برابر با پانادول می باشد.در برخی از داروهای ترکیبی از ترکیب آن با پانادول و کافئین استفاده می شود که اثر بخشی بالاتری دارد.این دارو برای سردرد، درد، تب ، سرماخوردگی و پیشگیری از سکته مغزی و حمله قلبی تجویز می شود. به دلیل سمی بودن آن نسبت به جایگزین های موجودش، این دارو فقط در موارد خاص در برخی از کشورها برای کودکان استفاده می شود.عوارض جانبی اصلی آن عبارتند از خونریزی معده و روده، وزوز گوش و سندرم ری.

تفاوت بین پانادول و آسپیرین چیست؟

– هر دوی آن ها تقریبا در نسخه، اهدف عمل و اثرات مشابه هستند و متعلق به گروه یکسانی از NSAIDS در طبقه بندی داروهای ضد درد می باشند.– میزان تاثیر این دو متفاوت است. پانادول برای تب و آنفلوآنزا در بیماران جوان تر ترجیح داده می شود.– آسپیرین معمولا برای استفاده ی کودکان بیمار مناسب نیست، پانادول در این موارد بسیار امن تر است.– آسپرین در دیواره معده عمل می کند و خطر ابتلا به خونریزی دستگاه گوارش را افزایش می دهد در حالی که پانادول در این زمینه خطر بسیار کمی دارد.–  آسپرین در بیمارانی با خطر ابتلا به ایسکمی قلبی و سکته مغزی می تواند بسیار مفید باشد و خطر را تا ۸٪ کاهش دهد و همچنین دارای اثر پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی است زیرا که مانع از تولید ترومبوکسان می شود.

نتیجه میگیریم که

برای سردرد در اثر سرماخوردگی و تب ، داروی پانادول به علت عوارض جانبی کم آن ارجح است.با این حال آسپیرین در برخی از موارد قوی تر است ، گرچه برای کودکان بیمار خطراتی را به همراه دارد.استفاده از آسپرین برای فعالیت ضدانعقادی و برای اثرات قلبی اجتناب ناپذیر است زیرا که نجات دهنده ی زندگی با کمترین میزان ریسک می باشد.

همه چیز در مورد قرص

قرص‌ها: فراوان‌ترین شکل دارویی هستند که معمولا به یکی از این پنج شکل عرضه می‌شوند: • ساده: قرص‌های ساده معمولا بلعیدنی هستند. • جوشان: قبل از مصرف داخل 1 لیوان آب سرد حل می‌شود و بعد از صاف‌شدن محلول مصرف می‌شود. • جویدنی: زمانی استفاده می‌شود که لازم است دارو از حفره دهان جذب شود یا خرد شدن دارو برای جذب آن ضروری است. اگر این قرص‌ها بدون جویدن بلعیده شود، به‌دلیل کاهش قابلیت جذب، اثر درمانی مناسب نخواهد داشت. مانند قرص ضداسید معده • زیرزبانی یا گونه‌ای: قرص در زیر زبان یا بین دندان‌ها و گونه قرار می‌گیرد و از همان محل جذب می‌شود. ویژگی این قرص‌ها، اثربخشی سریع به‌دلیل جذب بسیار سریع از مخاط گونه و زیر زبان است؛ مانند قرص‌های زیرزبانی که در بیماری‌های قلبی استفاده می‌شود. • قرص‌های آهسته‌رهش-پیوسته‌رهش: قرص‌هایی که استفاده از آنها باعث کاهش مصرف دارو و پذیرش بهتر بیمار می‌شود. مصرف آنها معمولا 1 بار در روز است. بعضی از آنها پوشش‌دار هستند که این پوشش برای پوشاندن طعم و بوی نامطبوع دارو است اما برخی قرص‌های پوشش‌دار برای آزادسازی دارو در روده طراحی شده‌اند(قرص‌‌هایی با پوشش‌ روده‌ای) که نکته مهم در مصرفشان این است که نباید آنها را نصف کرد! 5) کپسول‌ها: اثربخشی آنها نسبت به قرص‌ها سریع‌تر است. کپسول‌ها را به دو گروه با پوشش ژلاتینی نرم و پوشش ژلاتینی سخت تقسیم می‌کنند. کپسول‌ها در اثر ماندن زیاد در هوای خشک شکننده و خرد می‌شوند و محتویات آنها به بیرون نشت می‌کند. در شرایط با رطوبت بالا نیز به‌دلیل نرم شدن ژلاتین، پوشش آنها سوراخ می‌شود و دارو به بیرون نشت می‌کند. در هر دو حالت کیفیت مناسب را از دست می‌دهند. در نتیجه باید از نگهداری کپسول‌ها در شرایط خیلی خشک یا خیلی مرطوب خودداری کرد. خارج کردن کپسول‌ها از ظرف محتوی آنها و نگهداری در شرایط دیگر هم احتمال بروز این مشکلات را زیاد می‌کند.

سرماخوردگی

خوابیدن و استراحت کردن باعث می شود عملکرد سیستم ایمنی بدن شما افزایش یابد و همه توانایی خود را برای مبارزه با ویروس سرما خوردگی استفاده کند. درد وخارش گلو، آب میوه ها و آب سبزیجات طبیعی و شیرین نشده نیز می توانید استفاده کنید اما از مصرف نوشیدنیهایی مثل گرفتگی بینی ) و کاهش زمان تماس ویروس با پوشش داخلی بینی می شود.

دارو برای سرماخوردگی

داروهای زیادی برای درمان سرماخوردگی وجود دارد اما پیشنهاد می کنیم که وقتی نشانه های سرماخوردگی آغاز شد شما هر روز ۴ وعده و در هر وعده ۴۰۰ میلی گرم ویتامین سی به همراه آب فراوان مصرف کنید و علاوه بر آن هر ۶ ساعت یکبار یک قرص زینک مصرف کنید.

بیشتر بخوانید : قرص پروبیوتیک ♥ قرص پوکساید ♥ قرص پنتوپرازول ♥ قرص تاوانکس ♥ قرص تلفست

قرص بیوتین

قرص بیوتین

قرص بیوتین ,قرص بیوتین کانادایی,قرص بیوتین برای چیست,قرص بیوتین المانی,قرص بیوتین 10000,قرص بیوتین 5 میلی گرم,قرص بیوتین 300,قرص بیوتین 5000,قرص بیوتین کانادا,قرص بیوتین چیست,قرص بیوتین 5 چیست,قرص بیوتین ۵ چیست,قرص Biotin چیست

توضیحاتی در مورد قرص بیوتین

ویتامین‌ها نقش مهمی در بدن ایفا می‌کنند. کمبود ویتامین‌ها نشانه‌هایی دارد و در صورت عدم جبران، عوارضی جدی بر سلامت بدن دارد. بیوتین یکی از آن‌هاست که هم به صورت قرص بیوتین و هم به میزان کمی در غذاها وجود دارد. این دارو از گروه ویتامین‌های B است. اگر به سلامت پوست و موی خود اهمیت می دهید بهتر است مصرف این ویتامین را در برنامه غذایی خود داشته باشید. بیوتین ویتامینی است که به مقدار کم در بسیاری از غذاها وجود دارد. نام های دیگر آن، کوآنزیم R، ویتامین B7، ویتامین H و فاکتور W می‌باشد. بیوتین (ویتامین H): از گروه ویتامین های ب کمپلکس می باشد که با متابولیزه کردن سریع چربی ها و پروتئین ها در بدن به تولید انرژی لازم برای فعالیت های روزمره و سیستم عصبی کمک می نماید. بیوتین در گروه ویتامین های محلول در آب قرار دارد و بدن انسان قادر به ذخیره سازی آن نمی باشد. بیوتین از ترکیبات اصلی آنزیم هایی است که در شکسته شدن و جذب پروتئین ها، چربی ها و سایر مواد غذایی در بدن نقش اساسی دارند. یکی از عوامل اصلی ریزش مو کمبود بیوتین است، به همین دلیل مصرف روزانه بیوتین برای نگه داشتن میزان بیوتین بدن در سطح کافی توصیه می شود.در این مطلب از سایت جسارت به عوارض و زمان مصرف قرص بیوتین و بپانتین چیستمی پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

قرص بیوتین چیست

توجه داشته باشید که قرص بیوتین یکی از ویتامین‌های گروه B و محلول در آب است که با H هم شناخته می‌شود.دریافت کافی این ویتامین به سلامت پوست، مو و ناخن کمک می‌کند. «بیوتین» یکی از ویتامین‌های محلول در آب از گروه B (ب کمپلکس) است که گاهی با نام‌های ویتامین B۷ یا ویتامین H نیز شناخته می‌شود. بیوتین جزو ویتامین‌های گروه B و محلول در آب است. این ویتامین در متابولیسم چربی‌ها، کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و تولید انرژی در بدن تاثیر زیادی دارد. در مواد غذایی گوناگون، هم به شکل بیوتین و هم به شکل نوعی ترکیب پروتئینی پیدا می‌شود. میزان دسترسی بدن به بیوتین و جذب آن از انواع غذاها متفاوت می‌باشد.

تاثیر قرص بیوتین در بدن

 – ارتقاء سیستم انرژی بدن – کمک به حفظ سلامت پوست، مو و ناخن – کمک به کاهش ریزش مو، ضخیم شدن موهای نازک شده، افزایش حجم و درخشندگی آنها – حفظ سلامت استخوان ها به واسطه وجود کلسیم – کمک به افزایش استقامت ناخن ها و جلوگیری از شکسته شدن آنها – کمک به کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع دوم – کمک به بهبود حس چشایی در بیمارانی که حس چشایی خود را از دست داده اند. – کمک به درمان علائم نورپاتی (درد و سوزش در دستها و پاها) بخصوص در بیماران دیابتی  . مصرف توأم بیوتین و کروم به کنترل قندخون در افراد دیابتی کمک می‌کند. خصوصاً آن دسته از دیابتی‌هایی که قند خونشان با دارو به سختی کنترل می‌شود. بیوتین می‌تواند تا حدی گزگز شدن اندام‌ها (اصطلاحاً سوزن سوزن شدن) در افراد دیابتی را بهبود بخشد. در مطالعاتی که انجام شده چنین به نظر می‌رسد که استفاده‌ هم‌زمان بیوتین و روی می‌تواند منجر به کاهش ریزش مو شود. درواقع دریافت کافی ‌این ویتامین به سلامت پوست، مو و ناخن کمک می‌کند. به گونه‌ای که گاهی با مصرف قرص بیوتین بهبود مشخصی در سلامت آن‌ها ‌ایجاد می‌گردد. پزشکان در بعضی از موارد ریزش مو از قرص بیوتین استفاده می‌کنند. در مشکلاتی مثل التهاب روده، روده تحریک‌پذیر و یا اسهال مزمن، بنا به نظر پزشک متخصص می‌توان از قرص بیوتین استفاده کرد. این ویتامین در حفظ سلامت بافت عضله، مغز استخوان و سیستم عصبی نیز موثر می‌باشد. دریافت مقدار مناسب بیوتین به کنترل وزن بدن، سلامت قلب و کاهش کلسترول خون کمک می‌کند. استفاده از قرص بیوتین می‌تواند میزان شکنندگی ناخن‌های دست و پا را در افرادی که ناخن‌های شکننده دارند، کاهش دهد.

قرص بیوتین و کمبود آن

کمبود بیوتین ممکن است در بارداری، تغذیه با لوله در طولانی مدت، سوء تغذیه و کاهش وزن سریع به وجود بیاید. البته به نظر می‌رسد سیگار نیز از جمله عواملی باشد که در کمبود بیوتین نقش داشته باشد. معمولاً بیوتین به صورت مکمل (خوراکی یا تزریق) در مواردی مانند ریزش مو، شکستگی ناخن‌ها، التهابات پوستی در نوزادان، دیابت و در افسردگی متوسط و همچنین سایر موارد کمبودی که نام برده شد، تجویز می‌شود. کمبود بیوتین به ندرت اتفاق می افتد چون بدن به مقدار بسیار کم به آن نیاز دارد و این ویتامین در بسیاری از مواد غذایی یافت می شود. مشکلات روده ای، داروهای ضد تشنج و مصرف آنتی بیوتیک به مدت طولانی سبب از بین رفتن بیوتین و کمبود آن در بدن می گردند. همچنین مصرف چای و قهوه بعد از غذا و خوردن سفیده تخم مرغ خام مانع جذب بیوتین در روده ها می شوند. 

علائم کمبود بیوتین

علائم کمبود بیوتین در بدن عبارتند از خشکی پوست، شوره سر، موهای شکننده و نازک، مو خوره، ریزش مو، مشکلات گوارش از قبیل یبوست، اسهال و بی اشتهایی. تحقیقات نشان می دهند کمبود بیوتین باعث افزایش اختلال در متابولیزم گلوگز در افراد مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. باکتری های مفید در روده ها می توانند مقداری بیوتین تولید کنند. این باکتری ها در اثر مصرف آنتی بیوتیک ها براحتی از بین می روند و به همین دلیل مصرف آنتی بیوتیک موجب کمبود این ویتامین در بدن انسان می شود.

نحوه و روش مصرف قرص بیوتین

با توجه به اینکه عوارض مصرف بیوتین بسیار نادر است، پزشکان تاکید بر محدود کردن زیاد این ویتامین نمی­‌کنند و مقادیر زیر را برای گروه­‌های سنی مختلف کافی می‌­دانند. نوزادان 0 تا 12 ماه = روازنه 7 میکروگرم کودکان1 تا 3 سال = روزانه 8 میکروگرم کودکان 4 تا 8 سال = روزانه 12 میکروگرم 9 تا 13 سال = روزانه 20 میکروگرم 14 تا 18 سال = روزانه 25 میکروگرم 18 سال به بالا و خانم­های باردار = روزانه 30 میکروگرم خانم‌­های شیرده = روزانه 35 میکروگرم در اغلب موارد رژیم­‌های سالم روزانه یا حتی مصرف مولتی ویتامین­‌ها این نیاز روزانه را می­‌تواند رفع کند. منابع غذایی بیوتین عبارتند از: غلات کامل، زرده تخم مرغ، گوشت­‌های ارگانیک، ماهی­‌های آب شور، مرغ و حبوبات.

عوارض قرص بیوتین

بیوتین به تنهایی برای بدن ما سمی نیست و یک ویتامین محلول در آب است اما با این وجود بدن ما نمی‌­تواند مقادیر زیاد آن را ذخیره و تحمل کند. البته این عوارض در افراد بسیار نادر بوده و کمتر به چشم می­‌خورد اما با این حال ما به آنها می­‌پردازیم. 1- بررسی­‌ها نشان می­‌دهند افزایش جذب بیوتین موجب تعرق زیاد و نیاز به ادرار کردن غیر معمول را در افراد به وجود می آورد. 2- مرکز پزشکی مریلند طی یک بررسی اعلام کرده بیوتین برای تقویت موها و ناخن­‌ها ضروری است بنابراین اگر ناخن­‌هایتان رشد غیر طبیعی پیدا کرده احتمالا از عوارض مصرف این دارو است. 3- دانشگاه پزشکی واشنگتن اشاره کرده که برخی از کسانی که از این داور مصرف می­‌کنند دچار عوارضی مثل تهوع خفیف، درد معده و اسهال می­شوند. 4- همچنین مصرف این دارو همزمان با انواع دیگر ویتامین ب به خصوص در افراد میانسال موجب بروز بیماری بسیار نادری می­شود که در آن خون و هوا حفره­های نزدیک ریه‌­ها را پر می­کند. 5- موسسه ملی سلامت آمریکا مصرف این دارو را در دوران بارداری و شیر دهی بدون خطر اعلام کرده و معتقد است هیچ گونه عوارضی در همزمانی با مصرف داروهای گیاهی یا دیگر ویتامین­‌ها ندارد.

نشانه کمبود بیوتین در بدن

نازک شدن موها (اغلب با تغییر رنگ مو) حلقه قرمز رنگ و پوسته‌ای، دور چشم‌ها، بینی و دهان علائم عصبی از جمله افسردگی، بی‌حالی و توهم حس خارش در بازوها و پاها توجه: معمولاً آزمایش خاصی برای تشخیص کمبود بیوتین در بدن وجود ندارد و آن‌ را اغلب از روی علائم کمبود، شناسایی می‌کنند. کمبود این ویتامین هم بسیار نادر است و در صورت مصرف برخی داروها مثل آنتی بیوتیک در بلند مدت به وجود می آید. همچنین مصرف زیاد سفیده تخم مرغ به تنهایی هم به دلیل ترکیباتی که دارد مانع از جذب این ماده در بدن شما می­‌شود. در صورت کمبود بیوتین در بدن شما، علائم آن به شکل زیر خواهد بود: 1- قسمت­‌هایی از پوست صورت شما قرمز رنگ می­‌شود. 2- مشکلات روحی مثل افسردگی، مشکلات عصبی، ضعف، بی حسی و سوزن سوزن شدن اندام­‌ها به سراغتان می آید.

بیوتین

بیوتین بصورت طبیعی در خیلی از خوراکی‌ها وجود دارد. غلات سبوس‌دار، نان سبوس‌دار، تخم‌مرغ، لبنیات، آجیل، ماهی سالمون و مرغ سرشار از بیوتین هستند. همچنین جگر، قلوه، شیر، برنج قهوه‌ای، حبوبات، مغزها (گردو، بادام، فندق و…)، اسفناج، براکلی، گل کلم و … از منابع غنی و خوب بیوتین محسوب می‌شوند. بیوتین درون غذا معمولا به پروتئین جسیبده است و جذب پایینی دارد. معمولاً یک تخم مرغ پخته 13 تا 25 میکروگرم و هر 90 گرم جگر پخته حدود 27 تا 35 میکروگرم بیوتین دارد.در همه گروه‌های سنی، با استفاده درست از تمام گروه‌های اصلی غذایی شامل گروه نان و غلات، میوه‌ها، سبزی‌ها، گوشت و تخم‌مرغ، شیر و لبنیات در برنامه غذایی روزانه، می‌توان از تامین کافی‌ این ویتامین مطمئن شد و نیازی به استفاده از قرص بیوتین نمی‌باشد.

قرص بیوتین در بارداری و شیردهی

به نظر می‌رسد که قرص بیوتین مکملی بی‌خطر حتی در مقادیر مصرف بالا می‌باشد. با این حال اگر شما باردار هستید و یا شیر می‌دهید می‌بایست قبل از مصرف آن با پزشک صحبت کنید و از مصرف خودسرانه پرهیز کنید

قرص بیوتین و ریزش مو

برای جلوگیری از ریزش مو بسیار مناسب است. به عنوان یک ویتامین محلول در چربی شناخته شده است و باعث بهبود چربی مناسب برای رشد مو می شود. این نوع ویتامین از زود سفید شدن مو جلوگیری می کند. برخی منابع حاوی بیوتین شامل جیگر، زرده تخم مرغ، مخمر و شیر است. نام های دیگر بیوتین ویتامین اچ (Vitamin H) و ویتامین ب۷(B7) می باشد| از آنجا که بیوتین نقش مهمی در سلامت موها ایفا می کند به آن ویتامین H گفته می شود. بیوتین جز ویتامین های گروه ب است. بیوتین به عنوان یک کوآنزیم به بدن در متابولیزم چربی ها| پروتئین ها و کربوهیدرات ها کمک می کند| کوآنزیم به مواد شیمیایی گفته می شود که برای تولید و فعالسازی آنزیم ها در بدن مورد استفاده قرار می گیرند. بیوتین برای حفط سلامت ناخن ها| پوست و موها الزامی است به همین جهت در اکثرا مکمل ها و محصولاتی که برای کمک به درمان ریزش موها و مشکلات پوستی تولید می شوند وجود دارد.

منابع طبیعی بیوتین

منابع غنی از بیوتین سفیده تخم مرغ، جگر و مخمرها هستند. برای اطمینان از دریافت بیوتین کافی، باید سعی کنیم این مواد را در برنامه غذایی‌مان مصرف کنیم: جگر، گل کلم، موز، سفیده تخم مرغ پخته، ساردین، حبوبات، قارچ و مخمر و محصولات تخمیری، بادام و پیاز. معمولاً یک تخم مرغ پخته 13 تا 25 میکروگرم و هر 90 گرم جگر پخته حدود 27 تا 35 میکروگرم بیوتین دارد. در همه گروه‌های سنی، با استفاده درست از تمام گروه‌های اصلی غذایی شامل گروه نان و غلات، میوه‌ها، سبزی‌ها، گوشت و تخم‌مرغ، شیر و لبنیات در برنامه غذایی روزانه، می‌توان از تامین کافی‌ این ویتامین مطمئن شد و نیازی به استفاده از قرص بیوتین نمی‌باشد. 

قرص بیوتین

در صورت کمبود این ماده یا عوارض ناشی از آن شما حتما با دیدن علائم حتما باید به مراکز پزشکی مراجعه کنید، این علائم به راحتی توسط پزشک تشخیص داده شده و عوامل ناشی از آن برای شما مشخص خواهد شد، بنابر این سعی نکنید خودتان بیماری و راه‌­های درمان آن را تشخیص دهید و به تذکرات پزشک برای درمان بیماری توجه کامل داشته باشید. – در مطالعاتی که انجام شده چنین به نظر می‌رسد که استفاده‌ی هم زمان بیوتین و روی می‌تواند منجر به کاهش ریزش مو شود. – در مطالعات انجام شده شواهدی وجود دارد که مصرف توأم بیوتین و کروم به کنترل قند خون در افراد دیابتی کمک می‌کند؛ خصوصاً آن دسته از دیابتی‌هایی که قند خون‌ شان با دارو به سختی کنترل می‌شود. – بیوتین می‌تواند تا حدی گزگز شدن اندام‌ها (اصطلاحاً سوزن سوزن شدن) در افراد دیابتی را بهبود بخشد. – بیوتین می‌تواند میزان شکنندگی ناخن‌های دست و پا را در افرادی که ناخن‌های شکننده دارند، کاهش دهد. – تا کنون تداخل خاصی بین بیوتین و سایر داروها دیده نشده است.

بیشتر بخوانید : قرص بتاهیستین ♥ قرص ب کمپلکس ♥ قرص بیهوشی ♥ قرص بیزاکودیل ♥ قرص باکلوفن

قرص اورژانسی

قرص اورژانسی

قرص اورژانسی ,قرص اورژانسی چیست,قرص اورژانسی ضد بارداری,قرص اورژانسی لونژیل,قرص اورژانسی چند ساعت بعد,قرص اورژانسی و پریود,قرص اورژانسی اووسیز,قرص اورژانسی لوونورژسترول,قرص اورژانسی دوتایی,قرص اورژانسی بارداری

توضیحاتی در مورد قرص اورژانسی

توجه داشته باشید که قرص اورژانسی با اسم ژنریک لوونورژسترول می تواند در شرایطی که نزدیکی محافظت نشده وجود داشته یا روش های جلوگیری دیگر ناکارآمد بوده (برای مثال پاره شدن کاندوم حین نزدیکی) مورد استفاده قرار گیرد و روشی کارآمد است

زمان مصرف قرص اورژانسی

زمان دقیقی برای این قرص نمی توان در نظر گرفت ولی باید توجه داشت که برای اثر بخشی بیشتر باید قرص اورژانسی هر چه سریعتر بعد از نزدیکی استفاده شود ولی این سوال همیشه مطرح است که قرص اورژانسی چند ساعت بعد از نزدیکی می تواند مصرف شود؟ اعتقاد بر این است که تا 72 ساعت بعد از نزدیکی محافظت نشده می توان از قرص اورژانسی استفاده کرد اما انجمن زنان و زایمان آمریکا این زمان را تا 5 روز (120 ساعت) بعد از نزدیکی نیز مشخص کرده است.

قرص اورژانسی چیست

قرص اورژانسی ضد بارداری یا قرص لوونورژسترول (اسم قرص اورژانسی) روشی موثر و بی خطر برای پیشگیری از بارداری است آن هم زمانی که نزدیکی جنسی محافظت نشده ای داشته اید و یا روش کنترل بارداری موثر واقع نشده است. خانم های زیادی از قرص های ضد بارداری و قرص اورژانسی استفاده می کنند بدون این که عوارض جانبی شایعی در این باره گزارش شده باشد. اما به طور کلی به منظور دریافت اثربخشی مناسب از همه داروها باید برخی نکات رعایت شود.

پیشگیری با قرص اورژانسی

قرص های اورژانسی (لوونورژسترل) یک پیشگیری اورژانسی است و نباید به عنوان یک فرم منظم پیشگیری از بارداری مورد استفاده قرار گیرد. این دارو یک هورمون پروژستین است که عمدتا با جلوگیری از انتشار تخمک (تخمک گذاری) در طول دوره قاعدگی شما اثر میگذارد. همچنین باعث می شود مایع واژن برای کمک به جلوگیری از رسیدن اسپرم به تخمک (لقاح) و تغییر پوشش داخلی رحم برای جلوگیری از اتصال تخمک بارور ضخیم تر شود. استفاده از این دارو، بارداری موجود را متوقف نخواهد کرد و یا شما و همسرتان را در برابر بیماری های آمیزشی (از قبیل HIV، گونوره، کلامیدیا) محافظت نمی کند.

نکاتی در مورد مصرف قرص اورژانسی

قرص های اورژانسی ممکن است به خوبی در زنانی که بیش از وزن خاصی هستند (برای مثال، بیشتر از ۷۴ کیلوگرم)، و یا اگر داروهای خاص دیگری در ماه گذشته استفاده مصرف کرده باشند، به خوبی تاثیر گذار نباشد. این اثر می تواند به حاملگی منجر شود. برای جزئیات بیشتر و اطمینان از اینکه آیا این دارو برای شما مناسب است یا نه با پزشک صحبت کنید (همچنین به بخش تداخلات دارویی مراجعه کنید). حتی اگر قبلا از این دارو استفاده کرده اید، مواد تشکیل دهنده آن را بر روی برچسب بررسی کنید. سازنده ممکن است مواد تشکیل دهنده را تغییر داده باشد. همچنین محصولاتی با اسامی مشابه ممکن است دارای مواد مختلف برای اهداف مختلف باشند. مصرف محصولی اشتباه می تواند به شما آسیب برساند.

قرص اورژانسی

در واقع باید توجه داشت قرص های اورژانسی هر چه سریع تر بعد از نزدیکی جنسی محافظت نشده مصرف شود اثربخشی بهتری را نشان می دهند. قرص اورژانسی سبب سقط جنین نمی شوند. به عبارتی عملکرد قرص اورژانسی ضد بارداری به گونه ای است که باید قبل از وقوع بارداری مصرف شود.

دلایل مصرف قرص اورژانسی

دلایل زیادی در مورد لزوم استفاده از قرص های اورژانسی ضد بارداری وجود دارد. برخی از این دلایل عبارت است از: زمانی که از روش ضد بارداری استفاده شده اما روش مورد نظر به درستی عمل نکرده است، برای مثال کاندوم مورد استفاده در حین نزدیکی پاره شده است. اگر استفاده از قرص های ضد بارداری، رینگ ها، پچ ها یا تزریقات برای جلوگیری از بارداری به تاخیر افتاده باشد. اگر آی یو دی یا ایمپلنت جا به جا شده باشد. حملات یا تجاوز جنسی وقتی از روش موثری برای پیشگیری از بارداری استفاده نشده است. به طور کلی توجه داشته باشید اگر پریود شما بیش از یک هفته به تاخیر افتاده باشد باید تست بارداری را انجام دهید.

انواع قرص اورژانسی

قرص های اورژانسی لوونورژسترل یا Levonorgestrel با اسم تجاری لونژیل و اووسیز شناخته می شود که قرص ضد بارداری اورژانسی لونژیل و قرص اورژانسی اووسیز در بازار دارویی ایران موجود می باشند. قرص اورژانسی لوونورژسترل یکی از قرص های ضد بارداری موثری است که با پیشگیری یا به تاخیر انداختن آزادسازی تخمک از تخمدان سبب پیشگیری از بارداری می شود. قرص های اورژانسی ضد بارداری می تواند مخاط دهانه رحم را تغییر داده و یا توانایی اسپرم برای لقاح با تخمک را کاهش دهد. تحقیقات اخیر در اروپا نشان می دهد قرص اورژانسی لوونورژسترل نمی تواند به طور کامل در خانم هایی با وزن بالای 80 کیلوگرم موثر باشد. سازمان غذا و داروی آمریکا در حال حاضر در حال بررسی این یافته ها می باشد. تا در صورت لزوم لیبل روی این داروها تغییر یابد. قرص اورژانسی دیگری با اسم قرص Ulipristal که می تواند مانع از اتصال پروژسترون طبیعی در رسپتورهایش شود، نیز برای پیشگیری از بارداری مورد مصرف دارد.

عوارض و مضرات قرص اورژانسی

مصرف قرص های ضد بارداری اورژانسی بی خطر می باشد. در صورت بروز عوارض قرص اورژانسی ضد بارداری، این عوارض معمولا بسیار کوتاه مدت و خفیف می باشد. حالت تهوع در 18 درصد خانم هایی که از قرص ضد بارداری اورژانسی لوونورژسترل استفاده می کنند گزارش شده است. در 4 درصد خانم ها استفراغ نیز وجود داشته است. اگر استفراغ در طول سه ساعت بعد از مصرف قرص اورژانسی اتفاق بیفتد، در صورت نیاز به تکرار دوز باید با پزشک متخصص زنان تماس گرفته شود. سایر عوارض قرص اورژانسی ضد بارداری عبارت است از خونریزی های نامنظم یا لکه بینی، سردرد، حساس شدن پستان ها و یا دردهای معده. هم چنین برخی تحقیقات نشان داده است مصرف قرص های ضد بارداری اورژانسی در مورد جنین در حال رشد افزایش خطری را به دنبال ندارد. اما قرص اورژانس ضد بارداری نباید در خانم هایی استفاده شود که از باردار بودن خود مطلع هستند. خانم هایی که به طور معمول و به دلیل ابتلا به برخی مشکلات و بیماری ها مانند سردرد های میگرنی و یا ابتلا به بیماری های قلبی یا کبدی نمی توانند از قرص های ترکیبی ضد بارداری استفاده کنند می توانند به طور بی خطری به صورت تک دوز از قرص های ضد بارداری اورژانسی استفاده کنند.برخی مضرات قرص های ضد بارداری اورژانسی عبارت است از: استفاده از روش ضد بارداری اورژانسی می تواند پر هزینه و ناخوشایند باشد. استفاده از قرص ضد بارداری اورژانسی به اندازه سایر روش ها موثر نمی باشد. استفاده از قرص ضد بارداری اورژانسی خانم را در معرض مقادیر زیادی از هورمون قرار می دهد. مصرف قرص ضد بارداری اورژانسی می تواند عوارضی مانند پریودهای نامنظم یا حساس شدن پستان ها را به دنبال داشته باشد.با مصرف این دارو تهوع / استفراغ، شکم درد، خستگی، گیجی، تغییر در خونریزی واژینال، حساسیت پستان، یا سردرد ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این عوارض همچنان ادامه داشتند یا بدتر شدند، به سرعت به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. اگر پزشک دستور داده است که از این دارو استفاده کنید، به یاد داشته باشید که او فایده آن را بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افراد با مصرف این دارو عوارض جانبی جدی ندارند. اگر عوارض جانبی جدی، از جمله: درد شدید زیر شکم (مخصوصا ۳ تا ۵ هفته پس از مصرف لوونورژسترل)، دارید به پزشک خود اطلاع دهید. واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورتی که متوجه هر گونه علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: جوش، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، تنفس مشکل شدید، فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید. در این مقاله از راستینه ارائه لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی امکان پذیر نیست. اگر متوجه عارضه دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

روش مصرف قرص اورژانسی

اگر در حال مصرف داروهای بدون نسخه ضد بارداری هستید، تمام دستورات بسته بندی محصول را قبل از مصرف این دارو مطالعه کنید. اگر سوالی دارید، با داروساز خود صحبت کنید. اگر پزشک شما این دارو را تجویز کرده است، آن را طبق دستور مصرف کنید. بلافاصله بعد از رابطه جنسی محافظت نشده، ۱ قرص را بخورید. بهترین زمان اثرگذاری این دارو، طی ۷۲ ساعت (۳ روز) بعد از رابطه جنسی محافظت نشده می باشد. اگر در عرض ۲ ساعت پس از مصرف این دارو استفراغ کردید، با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت نیاز دوباره دارو را مصرف کنید. پس از مصرف این دارو، زمان شروع دوره قاعدگی و میزان خونریزی شما ممکن است تغییر کنند. در صورتی که دوره شما از ۷ روز بیشتر شود، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید. ممکن است نیاز به آزمایش بارداری داشته باشید. اگر فکر می کنید ممکن است دچار مشکل جدی پزشکی شوید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

قرص اورژانسی و جلوگیری از بارداری

روش جلوگیری از بارداری بصورت اضطراری به مجموعه ای از روش ها و تکنیک هایی اطلاق می شود که در صورتی که نزدیکی بدون استفاده از یکی از راه های مطمئن پیشگیری از بارداری انجام شود و یا علیرغم استفاده از یک روش مشخص، اتفاقی مانند پاره شدن کاندوم و یا نظیر آن رخ دهد، می توان از آن استفاده کرد. باید در نظر داشت که این روش به هیچ وجه از انتقال بیماری های مقاربتی جلوگیری نمی کند. رایج ترین روش پیشگیری بصورت اضطراری، مصرف قرص های معمولی خوراکی ضد بارداری HD است که به نام “قرص صبح روز بعد” مشهور شده اند. البته این نام مناسبی نیست چون نیازی به صبر کردن تا صبح روز بعد نیست و بهتر است در اولین فرصت بعد از نزدیکی بدون محافظت، از این روش استفاده شود. گزینه دیگری که برای پیشگیری اورژانسی از بارداری می تواند موثر باشد استفاده از دستگاه درون رحمی مسی یا IUD مسی می باشد. این دستگاه باید ظرف پنج روز بعد از نزدیکی جنسی محافظت نشده قرار گیرد. دستگاه درون رحمی مسی به شکل T می باشد و فاقد هورمون است که مستقیما توسط پزشک متخصص زنان در رحم قرار می گیرد تا مانع از بارداری شود. استفاده از دستگاه درون رحمی مسی یا IUD مسی برای خانم هایی مناسب است که می توانند دستگاه را به طور مستمر در محل نگاه دارند و از روش ضد بارداری طولانی اثر استفاده کنند. قبل از قرار دادن IUD مسی باید احتمال بارداری کنار گذاشته شود. خانم ها در مورد استفاده از این گزینه درمانی باید با پزشک متخصص زنان مشورت کنند. دستگاه های درون رحمی یا IUD حاوی لوونورژسترل نمی تواند به عنوان گزینه ای برای پیشگیری اورژانسی از بارداری در نظر گرفته شود.

تاثیر قرص اورژانسی

اثربخشی این روش به نحوه صحیح استفاده و بخصوص زمان مصرف قرصها بستگی دارد. این روش صد درصد موثر نیست، اما تقریبا در ۹۸% موارد از حاملگی پیشگیری می کند. یعنی از هر ۱۰۰ خانمی که از این روش برای پیشگیری از بارداری استفاده می کنند حدود ۲ نفر در طول یکسال حامله می شوند.

مصرف قرص اورژانسی

دوز توصیه شده قرص اورژانسی لوونورژسترل از سوی سازمان بهداشت جهانی و انجمن زنان و زایمان آمریکا 1.5 میلی گرم به مدت 5 روز (120 ساعت) بعد از داشتن نزدیکی محافظت نشده می باشد. لوونورژسترل نام ژنریک پروژستین می باشد. در کشورهایی مانند ایران قرص اورژانسی لوونورژسترل بدون محدودیت سنی و بدون نسخه فروخته می شود. قرص ضد بارداری دیگری که می تواند به عنوان قرص اورژانسی استفاده شود ulipristal نام دارد، اما خانم ها باید در مورد مصرف این قرص با پزشک متخصص زنان در ارتباط باشند. نحوه مصرف قرص اورژانسی ضد بارداری در جدول زیر خلاصه شده است، اینکه قرص اورژانسی چند ساعت بعد از نزدیکی محافظت نشده باید مصرف شود و قرص اورژانسی تا چند روز اثر دارد: نام ژنریک دوز توصیه شده قرص لوونورژسترل 1.5 میلی گرم هر چه سریع تر بعد از داشتن نزدیکی محافظت نشده می توان یک عدد قرص اورژانسی لوونرژسترل استفاده کرد. بهتر است ظرف 72 ساعت (سه روز) پس از داشتن نزدیکی محافظت نشده از قرص اورژانسی لوونرژسترل استفاده شود. اما تحقیقات نشان داده است اگر این قرص در طول پنج روز بعد از نزدیکی استفاده شود هم چنان اثر بخشی هایی را به دنبال خواهد داشت. قرص لوونورژسترل 0.75 میلی گرم بعد از داشتن نزدیکی محافظت نشده هر چه زودتر باید یک عدد قرص اورژانسی لوونرژسترل استفاده شود و پس از آن دومین قرص بعد از 12 ساعت باید مورد استفاده قرار گیرد یا این که هر دو قرص به صورت یک جا هر زمان بعد از داشتن نزدیکی محافظت نشده (نهایتا تا 5 روز بعد از نزدیکی) استفاده شود. قرص اورژانسی Ulipristal هر زمان بعد از داشتن نزدیکی محافظت نشده باید یک عدد قرص اورژانسی Ulipristal استفاده شود. در این مورد نیز باید در نظر داشت استفاده از قرص باید در طول پنج روز بعد از داشتن نزدیکی انجام شود.

بیشتر بخوانید : قرص ال دی ♥ قرص لوراتادین ♥ قرص ضد بارداری ♥ قرص ضد تهوع ♥ قرص ویاگرا

روش های درمان اضطراب فراگیر و معرفی کامل علائم این بیماری

روش های درمان اضطراب فراگیر و معرفی کامل علائم این بیماری در سایت جسارت

درمان اضطراب فراگیر ، درمان اضطراب فراگیر و وسواس فکری ، درمان اضطراب فراگیر شدید ، درمان اضطراب فراگیر در کودکان ،درمان اضطراب فراگیر چیست،درمان اضطراب فراگیر،درمان اختلال اضطراب فراگیر،درمان دارویی اضطراب فراگیر،طول درمان اضطراب فراگیر

 

بیماری اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر (Generalized anxiety disorder) را می‌توان یک نگرانی و اضطراب افراطی، در مسایل روزمره تعریف کرد. کسانی که به این اختلال دچارند، همواره در انتظار یک فاجعه‌اند! آن‌ها نمی‌توانند از نگرانی در مورد سلامتی، پول، کار یا تحصیل، دست بردارند. آن‌ها معمولا نگرانی‌های غیرواقعی یا نامتناسب با شرایط دارند. زندگی روزانه برایشان سرشار از ترس، نگرانی و دلهره است. با غلبه این اضطراب بر فرد، کارکرد روزانه او (شامل کار، تحصیل، فعالیت اجتماعی و روابط خانوادگی و دوستانه) به طور کامل مختل می‌شود.اختلال اضطراب فراگیر، شرایطی روانی‌ است که اشخاص را دقیقا در چنین وضعیتی گرفتار می‌کند. وقتی می‌گوییم «اختلال»، یعنی اضطراب آن‌قدر همه‌جا هست و آن‌قدر «فراگیر» است که زندگی فرد را مختل کرده است. حدود ۴ میلیون امریکایی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند. معمولا شروع این اختلال در کودکی و نوجوانی است. اما در برخی بزرگسالان نیز بروز می‌کند. زنان بیش از مردان دچار این اختلال می‌شوند.در این مطلب از سایت جسارت به درمان اضطراب فراگیر می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

علائم اضطراب فراگیر

«اختلال اضطراب فراگیر یا GAD، یعنی نگرانی بیش‌ازحد.» اختلال اضطراب فراگیر، تفکر فرد را تحت تاثیر می‌دهد، اما این تنش عصبی نشانه‌های جسمانی هم دارد. به طور کلی نشانه‌های این اختلال عبارتند از:ن گرانی و تنش عصبی دایمی.نگاه غیر واقعی به مشکلات.نا آرامی و زود از کوره در رفتن.کج خلقی.گرفتگی عضلات.سر درد.تعرق زیاد.عدم تمرکز.تهوع.تکرر ادرار و مدفوع.خستگی.بدخوابی.لرزش دست‌ها.دچار هول و تشویش ناگهانی شدن.هم چنین افرادی که به این اختلال دچار هستند، معمولا از دیگر اختلالات اضطرابی (مانند فوبیا و پانیک)، افسردگی، اعتیاد به الکل و مواد مخدر نیز رنج می‌برند.

چه عواملی باعث اختلال اضطراب فراگیر می‌شوند؟

عامل اصلی این اختلال، هنوز مشخص نیست. اما عواملی که موجب پیشرفت آن می‌شوند شناسایی شده‌اند.

– ژنتیک: برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که وجود سابقه این اختلال در خانواده، شانس ابتلا و پیشرفت این بیماری را بالا می‌برد.

– ساختار شیمیایی مغز: عملکرد معیوب نورون‌های عصبی که به مراکز تفکر و احساسات در مغز مرتبط هستند، موجب اختلال اضطراب فراگیر می‌شود. این ارتباطات نورونی، توسط نوروترنسمیتر‌ها که اطلاعات را از نورونی به نورون دیگر می‌برند، انجام می‌شود. اگر مسیر این ارتباطات معیوب باشد. موجب احساس نگرانی و اضطراب می‌شود. دارو‌های روان درمانی، می‌توانند با ترمیم این مسیر‌ها و برقراری ارتباط، باعث بهبود علایم این اختلال شوند.

– عوامل محیطی: شوک روحی، اتفاقات پر استرس، مرگ عزیزان، طلاق، تغییر شغل یا مدرسه، ممکن است باعث اختلال اضطراب فراگیر شود. هم چنین استمرار شرایط استرس زا باعث وخیم‌تر شدن علایم این بیماری می‌شود. اعتیاد یا ترک اعتیاد (مواد مخدر، الکل، کافیین و نیکوتین) نیز باعث افزایش اضطراب می‌شود.

روش درمان اضطراب فراگیر

درمان این اختلال معمولا به صورت ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی است.

دارو درمانی: دارو‌های تجویزی برای اختلال اضطراب فراگیر، برای کسانی که زندگی روزمره‌شان دچار اختلال شده است، بسیار مفید هستند. اما برای درمان کوتاه مدت استفاده می‌شوند. زیرا ممکن است اعتیاد آور، خواب آور یا مختل کننده حافظه و تمرکز باشند. این دارو‌ها از خانواده بنزودیازپاین هستند و به عنوان آرام بخش و خواب آور (از بین برنده احساسات شدید و اضطراب) استفاده می‌شوند. از بنزودیازپاین‌های متداول می‌توان به زاناکس، لیبریوم، والیوم و اتیوان اشاره کرد. اگر این دارو‌ها با دیگر دارو‌ها یا الکل ترکیب شوند اثرات بسیار خطرناکی دارند. داروهای ضد افسردگی مانند پاکسیل، افکسور، پروزاک، لگزاپرو و زلافت نیز برای درمان این اختلال بطور بلند مدت تجویز می‌شوند. اثر دارو‌های ضد افسردگی از چند هفته پس از شروع مصرف آغاز می‌شود. اما این دارو‌ها برای مصرف بلند مدت مناسب‌تر هستند.

درمان‌های رفتاری-شناختی: اغلب مبتلایان به این اختلال برای درمان اضطراب خود از روان درمانی شناختی و رفتاردرمانی بهره می‌برند. در این درمان، افراد می‌آموزند که چگونه الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند. آن‌ها می‌آموزند که بطور واقع گرایانه با نگرانی‌هایشان روبرو شوند و در دام افکار استرس زا نیفتند. هم چنین تکنیک‌های آرامش بخشی و تنفس عمیق نیز در جهت کنترل بیشتر و آرامش جسم و روان، به بیماران آموزش داده می‌شود.

درمان اضطراب فراگیر

به کمک مداوا و درمان می­توان احساس کرد که حالتان بهتر است. روشهای درمانی بسیار گوناگونی وجود دارد مانند گفتاردرمانی ویا دارودرمانی. گفتار درمانی براین پایه استوار است که شما یاد بگیرید اضطراب خود را مهار کنید بگونه­ای که دیگر در زندگی شما تاثیری نداشته باشد و شما را در زندگی روزانه­تان محدود نکند. اگر پیش از این برای درمان مراجعه کرده بودید اما احساس می­کردید که بی­نتیجه است، نباید تسلیم یاس شوید بلکه دوباره باید به مداوا رو بیاورید. پژوهش­های پزشکی نشان می­دهد که این نوع درمان نیست که تعیین می­کند آن شیوه­ی درمانی موفق بوده یا نبوده است بلکه رابطه­ی مبتنی بر اعتماد بین بیمارو درمانگر است که عامل تعیین کننده در موفقیت یک شیوه درمانی است.

تاثیر سن‌ و‌ سال در بیماری اضطراب فراگیر

بیماری اضطراب فراگیر (GAD) ، زیاد سن‌وسال نمی‌شناسد و سراغ هرکسی هم ممکن است بیاید. اما بالاخره بین رده‌های سنی مختلف، فرق‌هایی هست. مثلا از آن ۲/۹درصد نرخ شیوع در امریکا، تنها ۰/۹درصد متعلق به نوجوانان است. ازطرف‌دیگر، خیلی کم پیش می‌‌آید بچه‌ها دچار این اختلال ‌شوند.بیشترین تعداد تشخیص‌های اضطراب فراگیر درمورد کسانی بوده است که بین ۴۵تا۶۵ سال داشته‌اند؛ این یعنی یا میان‌سال‌ها از همه بیشتر برای درمان مراجعه می‌کنند و درنتیجه اختلالشان بیشتر تشخیص داده می‌شود، یا اینکه در این رده‌ی سنی است که نگرانی‌های افراطیِ زیادی در زندگی افراد سرک می‌کشند و آنان را آزار می‌دهند. اما بعد از ۶۵سالگی، هرچقدر که سن بالاتر می‌رود، آدم‌های کمتری مبتلا به اضطراب فراگیر تشخیص داده می‌شوند.

تشخیص اختلال اضطراب فراگیر

اگر نشانه‌های اضطراب فراگیر را داشته باشید، پزشک یا روانشناس با پرسیدن سوالاتی پیرامون وضعیت جسمی و روحی شما و معاینه جسمی، وجود این اختلال را تشخیص می‌دهد.پزشک براساس شدت و مدت زمان ظهور علایم، وضعیت شما را بررسی و درجه اختلال اضطراب فراگیر را تعیین می‌کند. علایم اختلال بایستی حداقل شش ماه از بروزشان گذشته باشد و وضعیت روحی بیمار مانعی برای انجام فعالیت‌های روزانه مانند تحصیل یا کار شود، تا به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شود.

روش درمان اختلال اضطراب فراگیر

یکی از درمان های نوین که در واقع آموزش مجموعه از تکنیک ها به فرد است که نه فقط برای درمان این اختلال بلکه فرد می تواند به عنوان یک سبک برای کاهش اضطراب روزمره از آن استفاده کند، دو تکنیک عمده شامل آرامیدگی تدریج و مراقبه می باشد. روش اول آرامیدگی تدریجی است که یک یا دوبار در روز، حداقل به مدت ده دقیقه انجام می شود. در این تمرین که با عضلات بدن و شل کردن و سفت کردن آن ها سر کار داریم این فرض وجود دارد که که بدن انسان در پیروی از ساخت نورون که دو فعالیت متضاد را به طور همزمان انجام نمی دهد نمی توان هم اضطراب داشت و هم آرامیدگی. آرامیدگی نظام پاسخی را درگیر می سازد که با انگیختگی ناشی از اضطراب رقابت می کند.روش دیگر روش مراقبه ی عادی است. مراقبه ی متعالی که دو بار در روز به مدت 20 دقیقه انجام می شود.  این مراقبه با جلوگیری از افکاری که تولید اضطراب می کنند، موثر واقع می شود.مراقبه ی آرامیدگی که فنی جدا محسوب می شود، که جلوی اضطراب را می گیرد ولی افکار مشوش را دست نخورده باقی می گذارد،  می تواند همراه با این مراقبه به صورت مکمل عمل کند. برای درمان اختلال اضطراب منتشر یکی از فنون اساسی و رایج کاهش استرس مبتنی بر بهشیاری است که می تواند با تمرکز فرد به زمان حال و جدا کردن فرد از افکار اضطراب  و همچنین دادن ویژگی پذیرش احساسات به افراد این اختلال را به صورت کامل در کنترل فرد قرار دهد.

جلوگیری از ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر قابل پیشگیری نیست. اما با انجام کار‌هایی می‌توانید نشانه‌هایش را کنترل کنید.– مصرف مواد کافیین دار را قطع کنید یا به حداقل برسانید. مانند: چای، قهوه، نوشابه و شکلات– از پزشک یا داروساز درباره مصرف دارو‌های بدون نیاز به نسخه و دارو‌های گیاهی سوال کنید. برخی از آن‌ها باعث افزایش سطح اضطراب می‌شوند.– فعالیت بدنی روزانه و رژیم غذایی سالم داشته باشید.– پس از یک اتفاق ناخوشایند یا شوک روحی، حتما به مشاور مراجعه کنید.– تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند یوگا و مدیتیشن را تمرین کنید.

درمان اضطراب فراگیر

مطالب مرتبط :

همه چیز درباره رفع و درمان سریع اضطراب و استرس شدید

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست

آناتومی و شاخه های شریان کاروتید داخلی و خارجی چیست در سایت جسارت

شریان کاروتید ,شریان کاروتید داخلی,شریان کاروتید خارجی,شریان کاروتید چیست,شریان کاروتید مشترک,شریان کاروتید کجاست,شریان کاروتید,شاخه های شریان کاروتید داخلی

توضیحاتی در مورد شریان کاروتید

دو سرخرگ کاروتید مشترک (به انگلیسی: Common carotid artery) راست و چپ وجود دارد که هر یک با ایجاد شاخه‌ای کوچکتر بنام سرخرگ کاروتید درونی باعث خونرسانی به نواحی پیشین مغز می‌گردند. نام‌هاای دیگر سرخرگ کاروتید مشترک عبارتند از خواب‌رگ مشترک و شریان سُبات مشترک. در این مطلب از سایت جسارت در مورد شریان کاروتید صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

شریان ریوی چیست

شریان ریوی (انگلیسی: Pulmonary artery) شریان مهمی است که خون فاقد اکسیژن را از بطن راست قلب به ریه می‌برد تا در آنجا تبادل گاز انجام شود. این شریان در واقع تنها شریانی است که حاوی خون فاقداکسیژن است. این شریان از دریچه شریان ریوی آغاز و پس از چند سانتی‌متر (در زیر قوس آئورت) به دو شریان ریوی راست و چپ تقسم می‌شود. هر کدام از این دو شریان خون را به یکی از ریه‌ها منتقل می‌کند؛ پس از انجام تبادلات گازی در ریه خون دارای اکسیژن از طریق وریدهای ریوی به دهلیز چپ منتقل می‌شود.

مبدا شریان کاروتید مشترک

مبدأ سرخرگ‌های کاروتید مشترک راست و چپ یکسان نیست. سرخرگ کاروتید مشترک راست از سرخرگ بازویی‌سری یا بی نام (تنه براکیوسفالیک) منشعب می‌گردد. سرخرگ بازویی‌سری قطورترین شاخه قوس آئورت است که چهار الی پنج سانتیمتر قطر داشته و در پشت مفصل جناغی‌چنبری (استرنوکلاویکولار) راست به دو شاخه سرخرگ کاروتید مشترک راست و سرخرگ زیرترقوه‌ای راست تقسیم می‌گردد. سرخرگ کاروتید مشترک چپ و سرخرگ زیرترقوه‌ای چپ به طور مستقیم از قوس آئورت جدا می‌گردند. سرخرگ کاروتید مشترک چپ از ناحیه مفصل جناغی‌چنبری چپ به طرف گردن صعود می‌کند. سرخرگ‌های کاروتید مشترک راست و چپ در ناحیه گردن به دو شاخه انتهایی تقسیم می‌شوند: سرخرگ کاروتید درونی که شاخه‌ای در گردن ندارد سرخرگ کاروتید بیرونی

سرخرگ زیرترقوه ای

سرخرگ زیرترقوه ای (زیرچنبری) یا شریان سابکلاوین (به انگلیسی: Subclavian artery) یکی از سرخرگ‌های جدار قفسه سینه است که در تغذیه اندام فوقانی نقش دارد. همچنین شاخه‌هایی از این سرخرگ به گردن و مغز می‌روند. سرخرگ زیربغلی (آگزیلاری) که سرخرگ بازویی (براکیال) را ایجاد می‌کند، ادامه سرخرگ زیرترقوه‌ای است. یکی از شاخه‌های مهم سرخرگ زیرترقوه‌ای، سرخرگ مهره‌ای است. دو سرخرگ مهره‌ای در کنار پل مغزی، سرخرگ قاعده‌ای را تشکیل می‌دهند. سرخرگ‌های مهره‌ای و قاعده‌ای، دستگاه مهره‌ای قاعده‌ای  را می‌سازند. این دستگاه وظیفه خونرسانی به قسمت پشتی مغز را برعهده دارد.

انسداد شریان کاروتید مشترک

در صورت انسداد سرخرگ کاروتید مشترک، ممکن است تمام علایم و نشانه‌هایی که به هنگام انسداد سرخرگ کاروتید درونی ایجاد می‌گردد، مشاهده شود. گاهی احتمال انسداد در قسمت مبدأ سرخرگ کاروتید مشترک چپ، سرخرگ زیرترقوه‌ای چپ یا سرخرگ بازویی سری (براکیوسفالیک) وجود دارد که در این مورد می‌توان به بیماری بی نبض (آرتریت تاکایاسو) یا سندرم قوس آئورت اشاره کرد. در بیماری بدون نبض، انسداد سرخرگ‌های بزرگ جدا شده از آئورت رخ می‌دهد. درحقیقت، بیماری‌های التهابی قوس آئورت که منجربه انسداد آئورت و سرخرگ‌های اصلی آن می‌شوند، مشخص کننده این دسته از بیماری‌ها هستند.

سرخرگ رانی

سرخرگ رانی یا شریان فمورال (Femoral artery) شریان بزرگی است که در هر طرف از ادامه شریان ایلیاک خارجی تشکیل میشود. سرخرگ رانی خون پا را تامین میکند. نبض شریانی در ناحیه فمورال اغلب قابل لمس است. این شریان در بالای ران به دو بخش تقسیم میشود : شریان رانی عمقی (Deep femoral artery) که به عمق ران رفته و تغذیه عضلات و استخوان ران را به عهده دارد. شریان رانی سطحی (Superficial femoral artery) که در قسمت سطحی ران به سمت پایین تا پشت زانو آمده و در آنجا شریان پوپلیته را تشکیل میدهد. وظیفه اصلی این شریان خونرسانی به زانو و پایینتر از آن است. هر بخش خود به شاخه های متعددی تقسیم میشود مثلاً شاخه های شریان فمورال سیرکومفلکس خارجی از شریان رانی عمقی هستند و شاخه های ژنیکولر و سورال از شریان رانی سطحی. 

شریان کاروتید درونی

سرخرگ کاروتید درونی (به انگلیسی: Internal carotid artery) از مهمترین سرخرگ‌های سر و گردن است که از سرخرگ کاروتید مشترک منشعب می‌گردد. به سرخرگ کاروتید درونی، خواب‌رگ درونی و شریان سبات داخلی هم گفته‌اند. دو سرخرگ کاروتید درونی وجود دارد که از سرخرگ کاروتید (سبات) مشترک همان طرف جدا می‌گردند. شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی در خونرسانی به نواحی پیشین مغز نقش دارند. تغذیه خونی بخش پشتی (خلفی) مغز از طریق سرخرگ مهره‌ای (ورتبرال) و سرخرگ قاعده‌ای (بازیلار) صورت می‌گیرد. دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید درونی، سرخرگ مغزی میانی و سرخرگ مغزی پیشین نامیده می‌شوند. سرخرگ‌های کاروتید درونی و مغزی پیشین در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند.

سرخرگ‌ کرونری

سُرخرگ‌های تاجی یا شَرایین اِکلیلی سرخرگ‌هایی هستند که خون را به ماهیچه قلب می‌رسانند. سرخرگ‌های تاجی از آئورت بیرون می‌آیند. آئورت، شریان یا سرخرگ اصلی بدن می‌باشد که از بطن چپ، خون را خارج می‌سازد. شریان‌های کرونری از ابتدای آئورت منشأ می‌گیرند؛ بنابراین اولین شریان‌هایی هستند که خون حاوی اکسیژن زیاد را دریافت می‌کنند. دو شریان کرونری (چپ وراست) نسبتاً کوچک‌ اند و هرکدام فقط ۳ یا ۴ میلی‌متر قطر دارند. این سرخرگ‌های تاجی از روی سطح قلب عبور می‌کنند و در پشت قلب به یکدیگر متصل می‌شوند و تقریباً یک مسیر دایره‌ای را ایجاد می‌کنند. وقتی پزشکان قدیم چنین الگویی از رگ‌های خونی قلب دیدند، آن را به تاج تشبیه کردند، به همین دلیل به این شریان‌ها، کرونری (Coronary یعنی تاجی) گفتند که امروزه نیز از این کلمه استفاده می‌شود. از آنجایی‌که شریان‌های کرونری قلب دارای اهمیت زیادی هستند، پزشکان، تمام شاخه‌ها و تغییراتی را که ممکن است در افراد مختلف وجود داشته‌ باشد، شناسایی کرده‌اند. شریان‌های کرونری چپ دارای دو شاخه اصلی می‌باشد که به آن‌ها نزولی قدامی و شریان سیرکومفلکس یا چرخشی می‌گویند و خود این شریان‌ها نیز به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شوند. این سرخرگ‌ها، قسمت بیشتر عضله بطن چپ را خون‌رسانی می‌کنند. بطن چپ موظف است خون را به تمام قسمت‌های مختلف بدن پمپ کند بنابراین نسبت به بطن راست دارای عضلات بیشتری است. شریان‌های کرونری راست، معمولاً کوچک‌تر اند و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خون‌رسانی می‌کند. بطن راست خون را به ریه‌ها پمپ می‌کند. شریان‌های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان‌های بدن هستند با این تفاوت که فقط در زمان بین ضربان‌های قلب (حالت استراحت قلب)، خون دراین شریان‌ها جریان می‌یابد. 

آترواسکلروز شریان کاروتید درونی

آترواسکلروز در ۲ سانتی‌متر اول سرخرگ کاروتید درونی معمولاً شدید بوده و در غالب موارد به طرف پایین یعنی شریان کاروتید مشترک کشیده می‌شود. اگر جریان خون به واسطه حلقه ویلیس کافی باشد، انسداد شریان کاروتید داخلی در ابتدای سرخرگ بدون علامت است. شدت سکته‌های این شریان به واسطه گردش خون جانبی که به منظور جبران انسداد به صورت تدریجی و به‌طور پیشرونده ایجاد می‌شود، به میزان زیادی متغیر است. با توجه به اینکه شریان کاروتید داخلی علاوه بر تغذیه مغز در همان سمت، عصب بینایی و شبکیه را از طریق سرخرگ چشمی (افتالمیک) خونرسانی می‌کند، در موارد انسداد سمپتوماتیک کاروتید درونی، کوری گذرای یک چشم در ۲۵ درصد موارد ایجاد می‌گردد که شروع انسداد را هشدار می‌دهد که در توصیف آن ممکن است بیمار از وجود سایه، یا عدم دید در قسمت بالا یا پایین یا تاری دیدش را در یک چشم گزارش کند. انسداد سمپتوماتیک سرخرگ کاروتید درونی منجر به سندرمی مشابه سکته سرخرگ مغزی میانی می‌گردد که علایم آن عبارتند از: فلج نیمه بدن (همی‌پلژی) در سمت مقابل اختلال یا نقص حسی نیمه بدن (همی‌سنسوری) در طرف مقابل نیمه‌نبینی همنام (همی آنوپی همونیموس) سمت مقابل اختلال تکلم (آفازی) در صورت درگیر شدن نیمکره غالب

سیاهرگ یا ورید

سیاهرگ یا ورید (به عربی: الورید) در دستگاه گردش خون بدن، رگی است که خون را از اندام‌ها به قلب بازمی‌گرداند. دیواره سیاهرگ نازک‌تر از سرخرگ است اما قطر بیشتری داشته و خاصیت ارتجاعی کمتری دارد. در سیاهرگ‌ها دریچه‌هایی به نام لانه کبوتری وجود دارد که این دریچه‌ها کمک می‌کنند تا خون از اندام پایینی مانند دست‌ها و پاها بهتر به سمت قلب حرکت کنند. به‌طور کلی خون تمامی قسمت‌های بدن توسط دو ورید به نام‌های اجوف فوقانی و تحتانی به دهلیز راست قلب برمی‌گردد. ایستادن زیاد، کم‌تحرکی و نارسایی‌های قلبی می‌توانند باعث تخریب این دریچه‌ها شده و در نتیجه خون در سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند و شخص به بیماری واریس مبتلا می‌شود. همه سیاهرگ‌ها خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را منتقل می‌کنند به غیر از سیاهرگ‌های ششی که خون روشن ( خون حاوی اکسیژن ) را منتقل می‌کنند.

شریان کاروتید بیرونی

سرخرگ کاروتید بیرونی یا شریان سبات خارجی (به انگلیسی: External carotid artery) شاخه‌ای از سرخرگ سبات مشترک است که وظیفه خونرسانی به بخش‌های خارج از جمجمه را برعهده دارد. تغذیه خونی صورت بیشتر از طریق شاخه‌های شریان کاروتید خارجی انجام می‌گیرد. سرخرگ چهره‌ای که شاخه‌ای از سرخرگ کاروتید بیرونی است نقش مهمی در خونرسانی صورت دارد. سرخرگ گیجگاهی سطحی و سرخرگ فکی (ماگزیلاری) دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید بیرونی هستند.

شبکه مویرگی

اصولاً شبکه مویرگی حاصل از انشعابات آرتریول‌های انتهایی به وریدچه منتهی می‌شوند. باوجود این در اعضا معینی مانند کبد، هیپوفیز و کلیه، وریدچه دریافت‌کننده شبکه مویرگی مجدداً منشعب شده و دومین شبکه مویرگی را بوجود می‌آورند. در این سیستم‌ها، وجود دو شبکه مویرگی متوالی، شرایط را فراهم می‌کند که مواد برداشت شده در شبکه اول به سادگی در شبکه دوم بین خون و مایعات بافتی مبادله می‌گردد. با توجه به شباهت این امر به تخلیه و بارگیری کالاها در بندر، این سیستم را سیستم پورت یا سیستم باب گویند.

ساختار مویرگ‌ ها

تمامی مویرگ‌ها از فقط یک لایه بافت پوششی سنگ‌فرشی تک‌لایه ساخته شده‌اند. این بافت پوششی دارای منافذی است که از طریق آن‌ها مواد شامل گازهای تنفسی، آب، مواد غذایی ساده و مولکول‌ها می‌توانند بین خون و سلول‌ها مبادله شوند. به‌طوری‌که در هر سانتی‌متر مربع از سطح مویرگ، چندین میلیون درز یا سوراخ ریز وجود دارد. مویرگهای مغز تنها مویرگهایی هستند که هیچ منفذی در سطح خود ندارند؛ تا بدین ترتیب خیلی از موادی که در متابولیسم سلول‌های مغزی نقش ندارند و همچنین میکروبها نتوانند وارد مغز شوند. (ایجاد سد خونی – مغزی برای محافظت بیشتر از مغز) توجه کنید که گلوکز و اکسیژن به راحتی می‌توانند توسط پروتئین‌های ویژه از مویرگهای مغزی عبور کنند و به سلول‌های مغزی بروند. هر مویرگ از ابتدا توسط دریچه‌ای از جنس بافت ماهیچه‌ای صاف حلقوی به سرخرگ متصل است. این دریچه که تحت فرمان نخاع می‌باشد، دارای دو نقش می‌باشد: ۱) فشار زیاد سیستولی خونی که قرار است وارد مویرگها که دارای مقاومت بسیار کمی هستند را تا حد زیادی کاهش می‌دهد تا این فشار زیاد باعث پاره شدن دیواره مویرگها نشود. ۲) این دریچه خون را فقط در موقع لزوم (مواقعی که سلول‌های بدن نیاز به تبادل مواد با محیط دارند) وارد مویرگها می‌کند. هر مویرگ از انتها نیز توسط دریچه‌ای به سیاهرگ متصل و مربوط می‌شود.

مبدا سرخرگ زیرترقوه‌ای

سرخرگ زیرترقوه‌ای چپ مستقیماً از قوس آئورت جدا می‌گردد. سرخرگ زیرترقوه‌ای راست از سرخرگ بازویی-سری (Brachiocephalic artery) یا تنه براکیوسفالیک که سرخرگ بی نام نیز خوانده می‌شود، منشعب می‌گردد.

شریان کاروتید